Reisverslag van een van onze reisbegeleiders
Het Alhambra in Andalusië
De spannendste reizen zijn bestemmingen die je voor het eerst doet. Een nieuwe route, ander land, we moeten er als reisbegeleiders allemaal een keer aan geloven; vertrouwen op je ervaring, een beetje mazzel hebben met de groep en lokale gidsen.
In die context ontstond de samenwerking met Maarten, een lokale gids in Spanje. Een boom van een kerel die met kop en schouders boven de vele bezoekers die bij de hoofdingang van het Alhambra staan te wachten uitsteekt. Naam en lengte doen vermoeden dat het hier om een rasechte Hollander gaat en dat klopt. Maarten woont en werkt al bijna 20 jaar in Granada.
Hij is de kaskraker van de Andalusië reizen, de groep heeft ’t na dagen nog steeds over hem. Ik geef toe, in het begin schuurde dat een beetje met mijn ego, maar ik realiseer me ook dat ik geen (kunst) historicus, politicoloog (ornitholoog, botanist of archeoloog ) ben.
Wat maakt Maarten nou zo top?
Als een mannelijke Scheherazade neemt hij je via een whisper systeem mee naar de Islamistische Kunst van het Spanje aan het begin van de 8ste eeuw tot aan het roemruchte jaar 1492. Dat is gelijk ook het enige jaartal dat je van hem krijgt. Voor Maarten geen trits triviant feitjes die in moordend tempo worden opgesomd; hij is een verteller. En die Kunst verstaat hij meesterlijk. Met rust en humor legt hij uit hoe de sultan in de warme namiddag verkoeling zoekt zocht in de paleistuinen, omringd door lijfwachten, geholpen door een kleine verhoging bij de ingang waardoor hij zelf van zijn paard kan kon afstappen.
Geen wonder dat de groep mij vol verbazing aankeek toen zij Maarten al hadden gevonden en met koptelefoontjes in de hand op mij stonden te wachten bij de hoofdingang. Ik kwam aangerend en schreeuwde boven de mensenmassa uit.: “STOP! NIET met hem meegaan. Dat is niet MIJN Maarten!”. Dat er onder de duizenden bezoekers naast Sawadee ook andere Nederlandse touroperators zitten wist ik, maar dat er meerdere Maartens als gids werken was nieuw voor mij. Kleine Maarten, die met een beteuterd gezicht voor mij stond was net zo verrast als ik.
Gelukkig begreep mijn groep na afloop maar al te goed waarom ik zo snibbig was geweest tegen Kleine Maarten. Ongetwijfeld een prima gids, maar voor mij is er maar één parel in het Alhambra; Lange Maarten! En dat lange zeg ik er tegenwoordig dan ook altijd bij als de groep voor mij uit loopt.