Patrick

• 
• 
• 
• +2

• 
  Patrick Gijsbers
  
• 
  Patrick Gijsbers
  
• 
  Patrick Gijsbers
  
• 
  Patrick Gijsbers
  
• 
  Patrick Gijsbers
  

close

1 van 5

• 
• 
• 
• 
• 

Reisverhalen van Patrick

• Vuurloopfestival Japan

  Azië , 26-02-18

  Japan herbergt duizenden Shinto schrijnen en Boeddhistische tempels. Veel van deze plekken hebben hun eigen ceremonies en festivals. Zo ook bij de Daishoin tempel op het eiland van Miyajima waar je twee keer per jaar getuigen kan zijn van het vuurloop festival. Ik had het geluk om samen met mijn groep getuigen te mogen zijn van deze bijzondere ceremonie.

  Miyajima is een prachtig eiland gelegen voor de kust van Hiroshima. Om hier te komen namen we de boemeltrein vanaf het station van Hiroshima richting het station van Miyajimaguchi. Vanaf hier is het een klein stukje lopen naar de veerpont die je in 10 minuutjes naar het eiland brengt. De boottocht zelf is al de moeite waard. Onderweg passeer je de oesterbanken welke in grote blokken drijven op de zee. De oester is een lokale lekkernij op het eiland van Miyajima, waarbij de gegrilde variant de meest populaire is. Ik zelf geef toch liever de voorkeur aan het warme broodje met vanille ijs. Dan vlak voor het eiland maakt de boot een scherpe bocht naar links en komt een van de hoogtepunten rechts in beeld. De wereldberoemde Torii in het water, welke op talloze brochures en reisboeken van Japan staat afgebeeld. Of deze Torii daadwerkelijk in het water staat is afhankelijk van eb en vloed. Tijdens de eb kan je zelfs tot aan de Torii lopen waarbij pas echt opvalt hoe enorm groot deze Torii is. Een Torii is overigens een deel van de Japanse Shinto religie en markeert de entree tot de religieuze en spirituele wereld. 

  Omdat het bij aankomst op de pier nog vroeg is en het vuurloop festival pas over een paar uurtjes begint hebben we rustig de tijd om de Torii, de tempel en de achter liggende mooie pagode te bezoeken. Ook een pagode heeft zijn religieuze betekenis en kan het beste gezien worden als de schatkamer voor religieuze objecten. Onderweg slalommen we door de nieuwsgierige herten door die het hebben gemunt op alles wat eetbaar is. Omdat ik niets eetbaar bij me heb rukt een opstandige Japanse Bambi bij gebrek aan beter maar gewoon de kaart van het eiland maar uit mijn handen om die op te vreten. Eet smakelijk Bambi, ik ken de weg.  

  Het vuurloop festival wordt gehouden bij de prachtige Daishon tempel welke toebehoort tot de Shingon monniken. De officiële benaming voor het vuurloop festival is Hiwatari Shinji en wordt gehouden ter ere van Fudo, de Boeddhistische god van wijsheid en vuur. Afbeeldingen van Fudo zijn bij veel Japanse Boeddhistische tempels te vinden en herkenbaar aan de afbeeld van een oude man met een norse blik, rechte zwaard in de rechterhand, touw in de linkerhand zittend op een brandende troon. Het zwaard is om mensen te scheiden van hun materiële eigendommen. Het touw is om demonen vast te vinden. In Japan wordt Fudo beschouwd als een van de dertien Boeddha’s. 

  De ceremonie zelf begint om 11:00. Echter de eerste 2 uren zijn niet heel bijzonder voor de toeschouwer. Een monnik verplaatst zich door de Daishon tempel van de ene plaats naar de andere om op allerlei belangrijke plaatsen rituelen en sutras uit te voeren waarbij andere monniken op een grote schelp blazen. Gelukkig is de Daishon tempel zelf ook prachtig en is er voldoende tijd om alles rustig te bekijken. Om 13:00 begint dan uiteindelijk de grote ceremonie op het centrale plein van de tempel. Eerst wordt de plaats gereinigd met zout en worden boze geesten geweerd met het symbolisch zwaaien van zwaarden en het schieten van pijlen in de lucht. De toeschouwers kijken aandachtig toe achter het touw wat het ceremoniële deel afzet terwijl ze gedwee het zout op zich laten neer dalen. Ook de pijlen eindigen in het publiek rondom mij. Doden vallen er gelukkig niet gezien de pijlen niet gepunt zijn. Ondertussen begint de monnik in hoogste rang en gekleed in paars met het voorlezen van de scroll om de aanwezige mensen te zegenen. 

  In het midden van het plein zijn cederhouten stammen gestapeld en bedekt met takken van dezelfde naaldbomen. De monniken beginnen met een koord rondom de houtenstapel te lopen waarbij de koord het touw uit de linkerhand van Fudo voorstelt. De demonen kunnen hierdoor niet ontsnappen uit het koord. Ondertussen wordt de houtstapel in brand gestoken. De naaldtakken zorgen voor een enorme rookontwikkeling waarbij ik hoop dat ik niet omsingeld ben door mensen met astma. De mensen aan de overzijde verdwijnen door de dikke rook geheel uit zicht en de vonken schieten meters omhoog. Het brandende as daalt rondom en op ons neer. Gaten smeulen in mijn rugzak en shirt. En gezien ik hetzelfde kapsel heb als de stookgrage monniken moet ik ook met grote regelmaat het as van mijn hoofd verwijderen om te voorkomen dat ik wordt gebarbecued. Ook dit laten de mensen gedwee toe en ook ik blijf maar braaf zitten. Lekker warm ook zo. 

  Uiteindelijk wordt het vuur wat kleiner en beginnen de monniken kleine houten plankjes op het vuur te gooien. Deze houten plankjes heten Ema en worden zoals in het Shinto als Boeddhisme gebruikt. Het ontstaan van deze plankjes gaat overigens al terug naar de 8e eeuw. Het oorspronkelijke gebruik was dat er een paard werd gedoneerd aan de tempel. Paarden waren de boodschappers van de goden. Dus met het doneren van paarden aan de goden was het waarschijnlijker dat er geluisterd zou worden door de goden naar de gebeden en wensen. Maar om elke keer nu een paard te doneren aan de tempel is ietwat lastig en ook niet echt goedkoop. Daarnaast zit een tempel in eens opgescheept met duizenden paarden, niet praktisch. Echte paarden werden om deze reden al snel vervangen door paarden van klei, papier en hout. Uiteindelijk ontstonden er planken met daarop de afbeeldingen van paarden. Ema betekend eigenlijk zo iets als paardenafbeelding. Tegenwoordig bestaan ze overigens niet alleen maar met afbeeldingen van paarden maar vind je ze in allerlei vormen en afbeeldingen. Zoals bijvoorbeeld in de vorm van een vossenkop bij de vossentempel Fishimi Inari in Kyoto. Op de Ema worden wensen en gebeden geschreven. De Ema plankjes die nu op het vuur worden gegooid door de monniken zijn een grote verzameling van plankjes van de laatste zes maanden. Door ze op het vuur te gooien worden ze gehoord door Fudo. Ik denk dat Fudo het druk zal krijgen zo, gezien er duizenden plankjes in het vuur verdwijnen.

  Na dit ritueel worden de kolen verspreid tussen de klaar liggende balken en begint het uiteindelijke vuurlopen. De belangrijkste monnik in het paars gaat voorop gevolgd door alle andere monniken. Uiteraard gebeurd dit op blote voeten. Nadat alle monniken de hete kolen zijn gepasseerd zijn de toeschouwers aan de beurt. Een paar honderd meter lange rij ontstaat tot voorbij de entree van de tempel. Alle mensen die willen mogen deelnemen aan deze ceremonie. Ik zelf laat mijn tsjakkaa moment maar passeren. De kleine brandwondjes op mijn hoofd en schroeigaten in mijn kleding en rugzak vind ik eigenlijk ook wel voldoende. Een goede keuze denk ik, want ik zie sommige mensen na afloop van hun beurt om over de kolen te lopen met verbeten gezicht naar hun geblakerde voetzolen kijken. De mensen achteraan in de rij hebben het best goed bekeken bedenk ik me, die paar honderd mensen voor hun hebben het vuur al mooi uitgetrapt. Maar of hun wensen en gebeden dan verhoord worden is dan maar weer de vraag.  Japan is een land met een intrigerende en heel bijzondere cultuur. Het is prachtig en uniek om dit soort ceremonies in Japan van dichtbij mee te kunnen maken en te beleven. Het vuurloop festival op Miyajima is elk jaar op 15 april en op 15 november. Maar gelukkig is ook buiten deze dagen Miyajima een absoluut hoogtepunt van onze rondreis door Japan en een bezoek wat je zeker niet missen mag. Want naast de bijzondere Torii en de mooie tempels kan je ook voor adembenemende uitzichten naar de top van dit voor Japanners heilige eiland. En eh… mocht je na de oesters, warm broodje ijs nog steeds trek hebben kan je altijd nog kiezen voor andere lokale specialiteiten zoals hertenkeutelijs of Momiji Manjuy, gevulde cakejes in de vorm van esdoornblaadjes met smaken als chocolade, custard, kaas of rode boon.